We mogen terug spelen. Na ruim anderhalf jaar. Of misschien langer, ik hou de tel niet meer bij. Alle producties zijn uitgesteld of gesneuveld op de slagvelden van corona. Maar afgelopen week was het dus zo ver. De avant-première van de eerste productie van uitgestelde seizoenen.
We mogen terug spelen. Het was niet eens zo’n uitzonderlijke voorstelling. Een topdokter die een monoloog geschreven heeft over hoe hij het ziekenhuis heeft moeten reorganiseren bij de aanvang van de pandemie en vervolgens zelf besmet is geraakt. Een getuigenis uit eerste hand, hoe hij zijn ziekte beleefde raakt, maar trapt een beetje te veel open deuren in. Ik ben er niet ongevoelig voor. Een medepatiënt, een buurman van de dokter, overleeft het niet. Er golft een oprechte emotie door de zaal. Tranen. Dat de arts ook de acteur is, en dus zijn eigen verhaal vertelt heeft een ontegensprekelijke meerwaarde.
Alle informatie vind je hier: https://adem2020.be/
We mogen terug spelen. Dat munt. Ik ben al ruim vijftien jaar als (niet spelend) lid betrokken bij een theatergezelschap. Vele waters doorzwommen. De bar bemand, de drank aangesleept, de sociale media en de website onderhouden, ook wel eens productieleider geweest en decorbouwer. Of decorafbreker. Dat moet gebeuren. Mijn lieve dochter speelt, mijn schoonouders en mijn schoonzus, mijn schoonbroer heeft met mijn beste vriend wel eens een productie van live muziek voorzien. Ik heb er ondanks mezelf kameraden gevonden. Verenigingsleven pur sang, het enige clubje waar ik deel van uit maak.
Open de haakjes. Of ik stierf van trots en nervositeit toen mijn dochter, tien zomers jong toen, haar debuut maakte in een productie van Alice in Wonderland? Ik moet daar toch geen tekening bij maken? We zijn nu een zestal producties later en ik ben nog altijd zo trots als de eerste keer, maar gelukkig minder plaatsvervangend nerveus. Sluit de haakjes.
We mogen terug spelen. Dat onze voorstellingen van ongelijke kwaliteit zijn is een open deur intrappen. We kiezen voor een mix van genres, en voor het ene stuk hebben we acteurs op wiens lijf het geschreven is, voor het andere stuk is de casting een pak moeilijker. Soms pakt de mayonaise, soms niet. Er is evenwel een belangrijke constante: het speelplezier is altijd zichtbaar en spat er vanaf. Ook bij ernstigere, meer uitdagende, zeg maar moeilijkere stukken is dat het geval.
Bovendien is amateurtheater vaak een ideaal opstapje naar een bezoek aan professioneel theater, zowel voor onze leden als voor onze toeschouwers. Onze programmatie is bijvoorbeeld ook opgenomen in de communicatie van het cultuurcentrum in Herentals, dat maakt dat onze toeschouwers ook kennismaken met hun programma.
Voor wie meer wil weten: www.theaterspektakel.be
Altijd welkom.
meer vrolijkheid 